Clean Clothes Campaign apeluje do głównego sponsora Euro 2012 Adidasa, by udowodnił, zgodnie ze swoim hasłem reklamowym, że “Nie ma rzeczy niemożliwych” i wypłacił 1,8 miliona dolarów, jakie jest winien indonezyjskim pracownikom, którzy stracili zatrudnienie po zamknięciu fabryki jednego z jego dostawców na początku 2011 r.

 

 

 

W styczniu 2011 roku właściciel zakładów PT Kizone w Indonezji uciekł z kraju, co doprowadziło do zamknięcia fabryki i pozostawienia 2800 robotników bez pracy i bez odpraw, do których byli uprawnieni. Adidas od wielu lat zlecał produkcję PT Kizone, gdzie pracownicy zarabiali zaledwie 0,60 dolara za godzinę. W lipcu zeszłego roku inni zleceniodawcy fabryki ogłosili, że wpłacą 1,5 miliona dolarów na fundusz odszkodowań dla pracowników, co stanowi mniej więcej połowę należnej im kwoty. Adidas, główny sponsor Mistrzostw Europy 2012, nie chce zapłacić ani centa.

 

Adidas jest największym sponsorem obu najistotniejszych sportowych wydarzeń tegorocznego lata. Pojawiły się doniesienia, że zapłacił 100 milionów funtów za sponsorowanie Olimpiady w Londynie, natomiast kwoty, jaką wyłożył, by zostać głównym sponsorem UEFA, co obejmuje prawa do rozpoczynających się w tym tygodniu mistrzostw Euro 2012, nie ujawniono. Sponsorowanie samej tylko hiszpańskiej drużyny piłkarskiej to, jak się szacuje, 25 milionów euro rocznie, zaś drużynę niemiecką firma sponsoruje kwotą 38 milionów euro rocznie.

 

Jeden z byłych pracowników fabryki Kizone mówi: Latem tego roku Adidas płaci setki milionów euro, czyli biliony rupii, żeby sponsorować imprezy sportowe, a tymczasem bez odpraw, za które moglibyśmy się utrzymać szukając nowej pracy, wielu z nas nie stać na czynsz. Nie możemy sobie pozwolić na jedzenie trzech posiłków dziennie. Nie dajemy rady płacić za szkołę. Mamy długi u krewnych, sąsiadów i lichwiarzy. Wzywamy Adidasa do poszanowania naszych praw i wypłacenia nam pieniędzy, które jest nam winien.

 

Sam Maher z Labour Behind the Label powiedział: Adidas płaci miliony euro rocznie, żeby promować się jako największy sportowy kibic. Ale bez wysiłku pracowników, takich jak ci z PT Kizone, nie byłoby koszulek, butów ani piłek Adidasa. Pora, żeby Adidas zaczął szanować kobiety i mężczyzn, którzy szyją jego produkty, a nie tylko tych, którzy je noszą.

 

Aktywiści z Clean Clothes Campaign w Hiszpanii i Danii oraz działacze studenccy z People and Planet w Wielkiej Brytanii i United Students Against Sweatshops w Stanach Zjednoczonych organizują akcje, aby zwrócić uwagę na los byłych pracowników PT Kizone, z których wielu w wyniku zamknięcia fabryki straciło dach nad głową i zaciągnęło ogromne długi. W ramach tych działań odbywają się właśnie demonstracje w sklepach Adidasa w Londynie i Kopenhadze, akcje uliczne w Bilbao, Vitorii i San Sebastian oraz akcje na kampusach uczelni w Stanach Zjednoczonych. Tysiące aktywistów w całej Europie i Ameryce Północnej wysyła do firmy apele z żądaniem podjęcia natychmiastowych kroków w tej sprawie.

 

Dołączą do nich sami pracownicy PT Kizone, którzy będą demonstrować przed niemiecką i brytyjską ambasadą w Dżakarcie, domagając się od Adidasa wypłacenia należnych 1,8 miliona dolarów, co stanowi zaledwie drobną cząstkę sumy, jaką koncern płaci za sponsorowanie turnieju, a także drużyn i zawodników biorących udział w Euro 2012.

 

TŁUMACZENIE APELU:
 
Do: 
Herbert Hainer, Dyrektor generalny
Igor Landau, Prezes rady nadzorczej
Herrn Frank Henke, Dyrektor globalny ds. społecznych i środowiskowych
Bill Anderson, Dyrektor ds. społecznych i środowiskowych w regionie Azji i Pacyfiku, Adidas AG
  
Szanowni Państwo!
 
Piszę do Państwa, aby wyrazić moje głębokie zaniepokojenie w związku z zaległą wypłatą pieniędzy należnych pracownikom Państwa byłego indonezyjskiego dostawcy, PT Kizone.
Jak rozumiem z doniesień Clean Clothes Campaign, zakłady PT Kizone w Indonezji zostały zamknięte w kwietniu 2011 roku po ucieczce ich właściciela z kraju. W rezultacie 2800 pracowników zostało bez zatrudnienia i z prawem do odpraw na łączną sumę 3,4 miliona dolarów. Jest mało prawdopodobne, by byli w stanie ubiegać się o wypłatę tych należności na drodze prawnej.
Jako wieloletni zleceniodawca PT Kizone Adidas miał obowiązek dopilnować, by fabryka prowadziła działalność zgodnie z prawem indonezyjskim, międzynarodowymi standardami pracy oraz kodeksem postępowania Adidasa. Widać wyraźnie, że Adidas nie wywiązał się z tego obowiązku, gdyż zakłady nie zapewniły środków na wypłatę odpraw dla pracowników. Adidas jest więc teraz odpowiedzialny za naprawę tych naruszeń i dopilnowanie, by pracownicy otrzymali odprawę, do której są uprawnieni. Inni zleceniodawcy fabryki wpłacili łącznie 1,6 miliona dolarów na poczet tych długów, ale Adidas jak dotąd odmawia wpłat na ten cel. Zwracam się więc do firmy Adidas z apelem o wypłacenie pozostałych 1,8 miliona dolarów wraz z odsetkami byłym pracownikom PT Kizone.
Pracownicy PT Kizone przez wiele lat produkowali wyroby dla Adidasa i zasługują na poszanowanie swoich praw. Jako konsumenta interesują mnie warunki pracy w zakładach produkcyjnych. Domagam się więc:
- wypłacenia pracownikom zaległych odpraw na łączną sumę 1,8 miliona dolarów wraz z odsetkami;
- zaproponowania byłym pracownikom PT Kizone, którzy dziś są bezrobotni, pracy na tych samych warunkach, określonych w umowie, bez dyskryminowania nikogo ze względu na wiek, wysuwane wobec Adidasa żądania i inne kryteria; zaproponowane miejsca pracy muszą znajdować się w pobliżu ich miejsc zamieszkania, aby uniknąć rozdzielania rodzin;
- zaangażowania się w ten proces we współpracy ze związkiem zawodowym reprezentującym większość pracowników, DPC SPSI TSK;
- działania zgodnie z zasadą należytej staranności przy przyszłym zatrudnianiu tych i innych pracowników.
Z poważaniem