Len to naturalny surowiec włókienniczy, który na większą skalę może być w Polsce produkowany, przerabiany i wykorzystywany. Pomimo wielowiekowego zakorzenienia produkcji lnu w Polsce, w ostatnich latach tradycyjne ośrodki lniarskie odnotowały znaczący spadek wielkości produkcji przędzy i tkanin lnianych. Główny Urząd Statystyczny podaje, że produkcja lnu w 2009 r. wyniosła 3 000 ton i była mniejsza w porównaniu do roku poprzedniego o ok. 2 000 ton (ok. 40,4%).⁽¹⁾ Równocześnie znaczny wzrost produkcji lnu nastąpił w Chinach.⁽²⁾

 

 

Uprawa lnu wpływa korzystnie na żyzność gleby, może nawet przyczyniać się do rekultywacji gleb skażonych przez przemysł metalurgiczny i motoryzację.⁽³⁾

 

Lokalna produkcja lnu wpływa na skrócenie drogi transportu, co związane jest ze zmniejszeniem emisji dwutlenku węgla do atmosfery.

Kupowanie polskiego lnu oznacza także wspieranie rodzimych producentów.

 

 

Przy produkcji lnu zużywa się znaczne ilości wody, zwłaszcza podczas długotrwałego procesu moczenia łodyg w wodzie. Powoduje to nieznaczny spadek stężenia jonów wodorowych i wzrost pH. Po takim procesie woda powinna zostać poddana oczyszczeniu, co niestety nie jest powszechną praktyką. Minimalna ilość wody zużywana do tego procesu to ok. 130 litrów na 1 kg lnu.⁽⁴⁾  Niektóre firmy, by przyśpieszyć ten proces umieszczają łodygi pod bieżącą wodą, która przepływa przez włókna nieustannie przez kilka dni, co powoduje jeszcze większe zużycie i zanieczyszczenie wody. Proces moczenia zastępowany jest coraz częściej procesem zraszania łodyg, który jest mniej wodochłonny.