Lyocell jest materiałem produkowanym z celulozy drzewnej. Proces produkcji lyocellu polega na rozpuszczeniu celulozy. Proces ten, choć wydaje się być podobnym do procesu produkcji wiskozy, różni się znacząco, zwłaszcza na poziomie stosowanych substancji. Do produkcji wiskozy jako rozpuszczalnik stosuje się substancje żrące, takie jak dwusiarczek węgla (CS2) i wodorotlenek sodu (NaOH), zaś do produkcji lyocellu używany jest n-tlenek n-metylomorfoliny (NMMO). Lyocell produkowany jest głównie w Stanach Zjednoczonych (gdzie znany jest głównie pod nazwą Tencel), Indiach, Wielkiej Brytanii oraz Austrii.
MOCNE STRONY
W porównaniu z procesem wiskozowym metoda NMMO jest znacznie bardziej przyjazna dla środowiska. Stosowany rozpuszczalnik NMMO jest nietoksyczny, bezpieczny i może być ponownie wykorzystywany w procesie technologicznym nawet w 99,5%.(1)
Podczas całego procesu produkcji lyocellu stosunkowo małe jest zużycie wody (ok. 260 litrów/kg).
Odzież z lyocellu poddana kompostowaniu ulega biodegradacji w przeciągu 6 tygodni.(2)
Lyocell łączy zalety bawełny i wiskozy. Znany jest ze znakomitych właściwości oddychających. Włókna w optymalnym stopniu pochłaniają wilgoć oraz regulują temperaturę, dzięki czemu lyocell nadaje się na każdą porę roku, a dodatkowo jest bardzo wytrzymały nawet gdy jest wilgotny.
SŁABE STRONY
Lyocell jest materiałem, który słabo absorbuje barwniki naturalne. Jego barwienie wymaga więc stosowania często niebezpiecznych, zarówno dla pracowników fabryk jak i konsumentów, barwników chemicznych, które wnikają głęboko w materiał.
By wzmocnić włókno i przedłużyć jego życie, producenci poddają lyocell działaniu enzymów z grupy celulaz. Proces ten przyczynia się do zwiększonego zużycia energii oraz wiąże się z większą produkcją odpadów.(3)
Lyocell jest prawie dwa razy droższy od zbliżonej właściwościami wiskozy czy bawełny ze względu na wyższy koszt produkcji i jego stosunkowo małą dostępność.
(2) Kate Fletcher, Sustainable Fashion and Textiles: Design Journeys, London, Earthscan, 2008, s. 32.
(3) Kate Fletcher, Sustainable Fashion and Textiles: Design Journeys, London, Earthscan, 2008, s. 32.