Sok pomarańczowy to najczęściej pity sok na świecie, ale niewidzialnymi składnikami tego ulubionego śniadaniowego napoju są niesprawiedliwość i cierpienie. Z 50 milionów ton pomarańczy zbieranych rocznie, 86% przetwarza się na sok. Największym jego odbiorcą jest UE. Większość pomarańczy, z których jest produkowany, pochodzi z Brazylii. Owoce są uprawiane na ogromnych monokulturowych plantacjach, na których używa się sporej ilości pestycydów. Wśród pracowników i pracownic częste są problemy zdrowotne, ze względu na trudne warunki pracy i bardzo niskie płace. Rolnicy są bezbronni wobec trzech wielkich koncernów skupujących ich produkty, wielokrotnie oskarżanych o tworzenie karteli, korupcję i działania antyzwiązkowe. Koncentrat soku pomarańczowego jest transportowany statkami, potem butelkowany, a otrzymany sok -  sprzedawany przez sieci supermarketów po jak najniższych cenach. Długa droga, którą musi pokonać, przyczynia się do zmian klimatu i powoduje zanieczyszczenie środowiska.

 

 

 

Połowa produktów w supermarketach zawiera olej palmowy (np. czekoladowa pasta do smarowania, ciastka, mydła), więc konsumentkom i konsumentom bardzo trudno unikać takich wyrobów. Najwięcej oleju palmowego w UE wykorzystuje się w biopaliwach, a wiele kupowanych przez nas produktów jest transportowanych pojazdami zasilanymi wytworzonym z niego paliwem. Do problemów związanych ze zwiększaniem areału monokulturowych plantacji palm olejowych należą wylesienie, utrata bioróżnorodności i degradacja środowiska, zawłaszczanie ziemi i łamanie praw rdzennej ludności, częste stosowanie niebezpiecznych pestycydów i naruszanie praw pracowniczych. Certyfikaty takie jak RSPO okazały się niewystarczające, jeśli chodzi o sposób interpretacji i egzekwowania zakładanych w nich standardów. (Dotyczy to głównie Ameryki Środkowej, np. Gwatemali)

 

 

 

Chociaż liczba farm hodowlanych w Unii Europejskiej w ostatnich dekadach spada, produkcja mięsa w wielu krajach stale rośnie. Dużą skalę produkcji osiąga się dzięki olbrzymim fermom przemysłowym, na których stłoczona jest ogromna liczba zwierząt. Przemysłowa produkcja mięsa wiąże się z problemami społecznymi, ekologicznymi i ekonomicznymi. Jedną z jej konsekwencji jest koncentracja łańcuchów dostaw, prowadząca do powstawania coraz większych ferm przy mniejszej liczbie rolników i ras zwierząt hodowlanych. Ten model produkcji zbija ceny, przez co wielu drobnych rolników nie wytrzymuje konkurencji. Ponadto produkcja mięsa w gigantycznych, zatłoczonych hodowlach zwiększa odporność bakterii na antybiotyki, powoduje zanieczyszczenia powietrza i wody, potęguje wylesianie, utratę bioróżnorodności i zawłaszczanie ziemi pod uprawę soi na paszę dla zwierząt. Przemysłowa produkcja przyczynia się również do zmian klimatu, bo odpowiada za znaczną część emisji gazów cieplarnianych.