W czasach fast fashion nasze szafy zapełnia coraz więcej ubrań. Kupujemy kolejne sukienki, buty i spodnie, nie zastanawiając się nad tym, że wiele posiadanych rzeczy założyliśmy raz, a niektórych nawet wcale. A warto pomyśleć, że tekstylia są odpadem niezwykle trudnym do zutylizowania, ponieważ system tradycyjnej segregacji nie przewiduje oddzielnych kontenerów na ubrania. Co więcej – do produkcji odzieży zużywa się ogromne ilości energii i surowców. Jeśli niepotrzebne elementy garderoby wylądują na śmietniskach, to będą rozkładały się latami. Przykładowo, materiał wełniany: 1-5 lat, gumowe podeszwy butów – 80 lat. Wartości te zależą jeszcze od sposobu produkcji, wielkości zużytego materiału, wybielania, farbowania, a także liczby i wielkości nadrukowanych wzorów.

Istnieją alternatywy, dzięki którym życie tekstyliów nie musi kończyć się na wysypisku. Kontenery na odzież używaną mijamy często na ulicy, ale rzadko zastanawiamy się, co tak naprawdę dzieje się z rzeczami, które do nich trafiają. Drugie życie ubrań, zabawek, pościeli, butów i innych tekstyliów wcale nie jest takie oczywiste. Przyjrzyjmy się, jakie jest przeznaczenie rzeczy, które wrzucamy dokontenerów.

Droga ubrania wrzuconego do kontenera

Na polskim rynku działa kilka firm zajmujących się przetwarzaniem odzieży wyrzucanej do pojemników na odzież używaną lub, jeżeli ubrania są w dobrym stanie, sprzedawaniem ich do polskich lumpeksów lub do krajów globalnego Południa. Odzież z pojemników odbierana jest dwa razy w miesiącu lub częściej. Cała, znajdująca się w nich zawartość jest przeładowywana do specjalnych kontenerów – gdy te się zapełnią, trafiają do sortowni. Kolejnym etapem jest podział poszczególnych rzeczy na osobne kategorie: ubrania, zabawki, buty, torby foliowe, pościel i skóry oraz podstawowe części garderoby: spodnie, bluzki, bieliznę, sukienki.

 

 

Część środków pozyskanych dzięki recyklingowi tekstyliów pochodzących z kontenerów ustawionych w Polsce, firmy przeznaczają na działania charytatywne, np. jedna z firm przekazujewłasnej fundacji środki na zakup rowerów trójkołowych i sprzętu rehabilitacyjnego dla niepełnosprawnych, inne przekazują część zysków na działania wybranych organizacji pozarządowych, które przeznaczają pozyskane fundusze na obsługę projektów pomocowych i edukacyjnych. Wiele z firm nie ujawnia jednak, jaki procent dochodów ze sprzedaży zebranych ubrań trafia na konto powiązanych z nimi fundacji. Jedna z większych firm deklaruje, że na cele charytatywne przekazała do tej pory 40 mln zł.

Nasze ciuchy w Afryce

Do 2015 roku 81% ubrań zakupionych w Ugandzie było z drugiej ręki. W 2005 roku, według raportu Oxfam, używane ubrania stanowiły połowę wolumenu całkowitego importu ubrań do Afryki Subsaharyjskiej. W rezultacie, począwszy od lat dziewięćdziesiątych, przemysł tekstylny w tych krajach dramatycznie zmalał. W związku z tym, w 2015 roku, na szczycie przywódców państw Afryki Wschodniej, niektórzy z regionalnych liderów zaproponowali embargo na import używanych ubrań.

Faktem jest jednak, że mieszkańcy Kenii, Ugandy, Zambii kupują odrzucone ubrania z USA czy Europy Zachodniej, ponieważ wydają im się dobrej jakości jak na cenę, którą za nie płacą. Handel używanymi ubraniami tworzy również miejsca pracy nie tylko przy sprzedaży, ale także przy czyszczeniu, naprawianiu i przeróbkach krawieckich. Ubrania z drugiej ręki w krajach takich jak Kenia, Zambia, Lesotho czy Uganda, wypełniają inną niszę na rynku niż te nowe. Różni ludzie kupują różne rzeczy: ubrania z drugiej ręki, tradycyjne stroje wytwarzane lokalnie albo nową
odzież importowaną z Azji.
 
Ciekawostki: