Environmental Justice Foundation (EJF) opublikowała niedawno raport "The children behind our cotton" z którego jasno wynika, że: 

1) U sześciu na siedmiu największych producentów bawełny odnotowano przypadki pracy dzieci. Przymusowa praca dzieci, pozostająca w sprzeczności z Konwencją Międzynarodowej Organizacji Pracy, jest powszechna;

2) Dzieci pracują, ze szkodą dla swojej nauki, przy pracochłonnych, niebezpiecznych, nużących zadaniach, od produkcji bawełny do stosowania pestycydów; Dzieci uczestniczą również w zbieraniu bawełny; ponieważ bawełna może być zbierana ręcznie, przez darmową siłę roboczą, nie ma motywacji dla mechanizacji branży;

3) Warunki w jakich pracują dzieci są bardzo trudne, wiele z nich jest bitych i wykorzystywanych seksualnie;

4) Dzieci na plantacjach bawełny są wystawione na zagrażające zdrowiu i życiu sytuacje; są śmiertelne wypadki, zranienia lub choroby (rolnictwo jest trzecim co do zagrożenia sektorem, po kopalniach i budowach). W niektórych regionach dzieci pracują na plantacjach w okresie pokrywania ich pestycydami;

5) Wiele dzieci nie otrzymuje zapłaty za pracę w wielomilionowym przemyśle; odpracowując pożyczkę rodziców, lub otrzymując bardzo niskie sumy;

6) Jako że rolnictwo jest słabiej uregulowane niż inne sektory, brakuje w nim odpowiedniej ochrony prawnej; w rezultacie bezpłatna praca dzieci, często z daleka od domu, nie podlega żadnemu mechanizmowi skargi itp.;

Warto też zwrócić uwagę, że od 2005 roku mozna juz znaleść ubrania wyprodukowane z bawełny Fairtrade opatrzone znakiem FLO. Certyfikat ten dotyczy tylko surowej bawełny (tzw. seed cotton) i nic nie mówi, co się działo z bawełną podczas czyszczenia, przetwarzania itd. Bawełnę tę wprowadzają stopniowo Marks&Spencer i Topshop. Niestety ruch Fairtrade w producji bawełny dopiero zaczyna kiełkować. Według Environmental Justice Foundation do zmiany sytuacji może przyczynić się zarówno odpowiednie etykietowanie bawełny, które identyfikuje państwo pochodzenia jak i państwo gdzie bawełna jest przetwarzana w fabryce, a także międzynarodowa presja na kraje, które ratyfikowały konwencje MOP dotyczące pracy dzieci. Kluczowi w łańcuchu dostaw dla produktów bawełnianych są konsumenci i sklepy; Ich siła nabywcza również może przynieść zmianę. Szczególną rolę odgrywają tu amerykańscy i europejscy konsumenci, na których przypada 75% importu ubrań. Dzieci nie powinny płacić ceny za dobra, które nabywamy.

Pełny tekst raportu dostępny jest tutaj